Η Ψυχοθεραπεία Παιδιών διαφέρει από την κλασσική ψυχοθεραπεία των ενηλίκων που γνωρίζουμε. Τα παιδιά δύσκολα θα εκφραστούν λεκτικά, κι ακόμα αν μερικά από αυτά κατέχουν τις λεκτικές δεξιότητες, δεν θα μπουν στη διαδικασία να μοιραστούν κάτι σημαντικό από μόνα τους ή θα βαρεθούν εύκολα. Γι’ αυτό κύριο εργαλείο στην ψυχοθεραπεία παιδιών αποτελεί το παιχνίδι, το οποίο πέρα από κύριο μέσο έκφρασης είναι και ένα μέσο ανάπτυξης και πειραματισμού. Κατά την διάρκεια του παιχνιδιού δημιουργείται η θεραπευτική σχέση ανάμεσα στο θεραπευτή και το παιδί κι έτσι μέσω των αλληλεπιδράσεων, το παιδί υποστηρίζεται σε ψυχοκοινωνικό επίπεδο έχοντας ως στόχο την υγιέστερη ανάπτυξη καθώς και την επίλυση πιθανών προβλημάτων.
Στην Ψυχοθεραπεία Εφήβων αλλάζουν λίγο τα δεδομένα, καθώς η συγκεκριμένη ηλικία αποτελεί το αναπτυξιακό στάδιο των αλλαγών και των κρίσεων, τα οποία αντιμετωπίζονται ευκολότερα από κάποιους εφήβους αλλά για άλλους συνιστά μεγάλη πρόκληση με σοβαρές κοινωνικο-συναισθηματικές επιπτώσεις. Τα θέματα για τα οποία αναζητούν βοήθεια οι έφηβοι, συνήθως σχετίζονται με την οικογένεια και τους φίλους, για ζητήματα που ίσως έχουν να κάνουν με δύσκολα συναισθήματα όπως ο θυμός. Ακόμα, συχνά μπορεί να εμφανίζουν επικίνδυνες συμπεριφορές για τους ίδιους όπως αυτοτραυματισμούς, καταθλιπτικές συμπεριφορές, κρίσεις πανικού ή και ακόμα αυτοκτονικές σκέψεις. Εδώ, ανάλογα με τον/την εκάστοτε έφηβο η ψυχοθεραπευτική διαδικασία μπορεί να αντλήσει στοιχεία τόσο από την ψυχοθεραπεία παιδιών όσο και από την ψυχοθεραπεία ενηλίκων.
Εν κατακλείδι, η ψυχοθεραπεία παρέχει ένα ασφαλές περιβάλλον για το παιδί και τον/την έφηβο όπου έχει την δυνατότητα να διερευνήσει τις εμπειρίες της ζωής του και την πραγματικότητα, και να μάθει να διαχειρίζεται συναισθηματικές και κοινωνικές δυσκολίες, προβλήματα συμπεριφοράς, επιθετικότητα, φοβίες, απώλεια αυτοεκτίμησης, άγχη, διαζύγια, ασθένειες κ.α.